Z wielką radością oddajemy do rąk wiernych Akatyst ku czci świętej wielkiej męczennicy Barbary, patronki Stanu Górniczego.

Powstanie po II wojnie światowej na ziemiach odzyskanych Polski Parafii Prawosławnej pw. Świętej Trójcy w Lubinie nierozerwalnie wiąże się z przesiedloną ludnością wyznania prawosławnego wraz z jej duchowieństwem na tereny ziem zachodnich Rzeczypospolitej w 1947 roku w tzw. akcji „Wisła”. Wysiedlenie ludności z Łemkowszczyzny i Chełmszczyzny spowodowało, że duchowieństwo, jak dobrzy pasterze, zaczęło organizować Cerkiew i skupiać wokół siebie wiernych na ziemiach, na które została przesiedlona prawosławna ludność. To im parafianie zawdzięczają teraz, że mogą kontynuować wiarę przodków – dzięki ich staraniom i trosce o dobro Cerkwi, a tym samym o przyszłość. Dziś mają piękne świątynie, często odbudowane, wyremontowane, w których kontynuują swoją tradycję. Nic nie przychodziło łatwo, ludzie zdeterminowani wiarą wkładali wiele wysiłku, czasem tytanicznej, ogromnej pracy, aby mogły powstawać parafie na terenach dotąd im nieznanych. Tak również było w Lubinie. Pierwsze odkrycie rudy miedzi w marcu 1957r. w regionie Lubina spowodowało napływ ludności do pracy w Zakładach Górniczych KGHM, w tym także wielu prawosławnych wiernych wysiedlonych na ziemie zachodnie w 1947r. mieszkańców regionu Dolnego Śląska, którzy rozpoczęli wówczas swoją działalność w kopalni na różnych szczeblach powierzonych stanowisk. Od tego momentu dla wielu prawosławnych rodzin 4 grudnia stał się dniem szczególnie wyjątkowym. W liturgicznym wymiarze pozostawał on zawsze dla górników dniem jednego z dwunastu wielkich świąt roku liturgicznego Święta Wprowadzenia do Świątyni Przenajświętszej Bogarodzicy, a z drugiej strony od tego momentu wpisywał się w harmonogram Święta Braci Górniczej, powszechnie nazywanym Barbórką, nierozerwalnie związaną z czcią Świętej wielkiej męczennicy Barbary, którą w sposób szczególny Brać Górnicza uwielbiła i obrała za swoją niebiańską orędowniczkę przed Bogiem.

W żywocie świętej odnajdujemy wiele przekazów dotyczących wznoszenia się Barbary ku świętości. Jej ogromny bagaż doświadczeń, cierpień, prześladowań, ale nade wszystko ufności Bogu, a przez to nieustanna Boża Opatrzność w drodze ku zbawieniu. Z wiarą i uwielbieniem Boga w Trójcy Świętej Jedynego dostąpiła Łaski u Boga. W jednym z opisów czytamy jak święta uciekając przed prześladującym ją ojcem Dioskurem, doświadczyła pomocy Bożej, kiedy w ucieczce przed oprawcą rozstąpiła się przed nią skała i dziewczyna przeciskając się w szczelinie odnalazła schronienie, tym samym chroniąc się przed niechybną śmiercią. Święta Barbara poprzez Wiarę w Chrystusa pokazała zwycięstwo dobra nad złem. Specyfika górniczej pracy wpisuje się w kontakt z żywiołami natury. Tylko wiara i ogromna pokora pozwalają przetrwać w warunkach absolutnie odmiennych do tych, które znane są w pracach na powierzchni ziemi. Nie przypadkowym jest również górnicze przywitanie w kopalni: „Szczęść Boże”, bo słowa te są nie tylko przywitaniem, ale również modlitwą i prośbą do Stwórcy o bezpieczną pracę i szczęśliwy powrót do własnych domów i rodzin. Wśród najczęstszych życzeń kierowanych do Braci Górniczej są życzenia tylu wyjazdów, co zjazdów, a ponad to nieustanne wstawiennictwo Świętej Barbary Patronki Stanu Górniczego. Dlatego też wiemy, że służba górnika wymaga powołania związanego z odwagą, męstwem, ale też i wiarą w Boga.

Tradycyjnie, każdego roku Brać Górnicza aktywnie uczestniczy w uroczystościach świątecznych zanosząc modlitwy do swojej Niebiańskiej Patronki Świętej Barbary z podziękowaniem za wstawiennictwo i opiekę w trudach codziennej, nierzadko niebezpiecznej pracy, którym przewodniczy Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Jerzy, Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński, Prawosławny Ordynariusz Wojskowy, zanosząc modlitwy do Świętej Barbary za cały Stan Górniczy i ich Rodziny.