7 marca Cerkiew Prawosławna obchodzi święto Zwiastowania Bogurodzicy. Jest to święto jedno z cyklu dwunastu wielkich świąt, które w tym roku przypadło w tygodniu, w którym oddajemy cześć świętemu Krzyżowi.

W przededniu święta w prawosławnej parafii wojskowej w Warszawie sprawowano świąteczne nabożeństwa: Wielkiego Powieczerza, Litii, Jutrzni oraz pierwszej Godziny Kanonicznej, a w sam dzień święta Boską Liturgię, rozpoczynającą się z Wieczerni. Oba nabożeństwa celebrował Jego Ekscelencja abp Jerzy Prawosławny Ordynariusz Wojskowy.

Wydarzenie Zwiastowania Marii Pannie opisane zostało jedynie przez apostoła Łukasza. W swej ewangelii opowiada On o tym, że w trakcie 6-tego miesiąca po poczęciu w łonie sprawiedliwej Elżbiety, św. poprzenika Jana, został wysłany przez Boga dla dziewicy Marii, do Nazaretu archanioł Gabriel z wiadomością o zbliżającym się narodzeniu przez Nią Zbawiciela świata:

“Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł” (Łk. 1, 28-38).

Tuż po przeczytaniu perykopy ewangelicznej ze słowem do wiernych zwrócił się arcybiskup Jerzy. Poruszył On kilka aspektów dotyczących wydarzenia zwiastowania dziewicy Marii. Pierwszy aspekt dotyczył analogii zachodzących pomiędzy poczęciem śww. Elżbiety i Zachariasza oraz relacji Matki Bożej ze św. Elżbietą. Kolejny aspekt homilii dotyczył dialogu między archaniołem Gabrielem i dziewicą Marią. Ekscelencja podkreślił słowa św. Maksyma Wyznawcy, który mówił: że Bogurodzica nie wystraszyła się samego Zwiastowania, a wystraszyła się jedynie tej niebywałej treści dialogu. Nie mogła zrozumieć, jak to jest możliwe – że urodzi syna – skoro nie poznała nawet męża. Strach Bogurodzicy został uspokojony przez słowa archanioła: Nie bój się, Duch Święty zstąpi na Ciebie, bo Ty odnalazłaś łaskę u Boga. Co oznaczało, że stanie się Bogurodzicą.

Ostatni aspekt związany ze świętem dotyczył rozmowy św. Elżbiety z dziewicą Marią: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twego. Oznacza to że w przypadku Marii mamy do czynienia z owocem żywota, każda inna kobieta nie może urodzić dziecka bez udziału mężczyzny, w przypadku Matki Bożej mamy do czynienia z cudownym poczęciem i z cudownym owocem żywota, dlatego że w Niej, bez udziału mężczyzny, a z Ducha Św. zrodził się pełny owoc. dlatego też jeśli zrodził się z Ducha Świętego to też narodziny musiały być cudowne, bezbolesne i bez cierpienia, co bardzo ważne te narodziny nie przeszkodziły Matce Bożej w wypełnieniu Swojej obietnicy, aby zachować dziewictwo. Reasumując władyka życzył, wszystkim zebranym w cerkwi, aby każdy potrafił w swoim życiu powtórzyć za Matką Bożą: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!