W III Niedzielę po Wielkanocy, gdy Cerkiew wspomina św. Niewiasty Niosące Wonności, nabożeństwom we wrocławskiej katedrze przewodniczył abp Jerzy.

Podczas Boskiej Liturgii oczytano fragment Świętej Ewangelii wg Świętego Apostoła i Ewangelisty Marka (Mk 15,43 – 16,8):

“W owym czasie przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł. Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi. Ten kupił płótno, zdjął Jezusa [z krzyża], owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień. A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono. Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: Kto nam odsunie kamień od wejścia do grobu? Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień był już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział. One wyszły i uciekły od grobu; ogarnęło je bowiem zdumienie i przestrach. Nikomu też nic nie oznajmiły, bo się bały”

Po wysłuchaniu Ewangelii ze słowem do wiernych zwrócił Władyka Jerzy. W swojej homilii Władyka przybliżył zebranym żywoty świętych Józefa z Arymatei i Nikodema. Następnie zwrócił uwagę na fakt, iż obaj Ci mężczyźni byli członkami synagogi żydowskiej, a ich prośba o zdjęcie Chrystusa z krzyża była zagrożeniem dla nich samych, dlatego też czynili wszystko po kryjomu, aby nie prowokować faryzeuszy. Kolejną częścią homilii było zwrócenie uwagi na Niewiasty Niosące Wonności, a w szczególności na św. Marię z Magdali. Kobiety te nie sprzeniewierzyły się Chrystusowi, były do końca z Chrystusem, w przeciwieństwie do Apostołów którzy uciekli spod Krzyża.