W czwartek 7 października miała miejsce Inauguracja nowego roku akademickiego 2021/2022 na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Tradycyjnie poprzedziła ją modlitwa o Boże błogosławieństwo dla studentów, doktorantów, pracowników i władz uczelni. Okolicznościowe kazanie wygłosił Jego Ekscelencja biskup supraski dr hab. Andrzej Borkowski. Wiele uwagi poświęcono w nim młodzieży, która zagrożona duchową śmiercią, jak nigdy wcześniej potrzebuje zmartwychwstania. Zbawiciel tak jak w przeszłości, tak też dzisiaj i w przyszłości, gotów jest przywracać do życia. Doświadczenie pustki, utraty sensu życia, wewnętrznej śmierci, jest tak bolesne, że lepiej by było chronić przed nimi młode pokolenie. Młodzi potrzebują miłości i odrobiny zainteresowania ze strony dorosłych. Mają pytania, na które sami nie są wstanie odpowiedzieć. Przeżywają młodzieńczy bunt bo zostali sami ze swoimi dylematami. Jeśli w rodzinnym domu, w parafialnej świątyni nie uzyskają wsparcia to gdzie mają go szukać? Jeśli my tego nie uczynimy, jeśli uda się im bezpiecznie minąć pułapkę konsumpcjonizmu i hedonizmu, to może spotkają Tego, którego „młodzi” mogliby zrozumieć, ponieważ sam stał się „młodym”, wcielił się. Jedynie On podźwignie ich z cywilizacyjnych mogił i da im zmartwychwstanie.

Inauguracja miała tradycyjny przebieg. Po odśpiewaniu przez chór studentów ChAT, prowadzony przez prof. dr hab. Włodzimierza Wołosiuka, hymnów Unii Europejskiej i Rzeczpospolitej Polskiej, zebranych w auli akademii przywitał Jego Magnificencja rektor arcybiskup Jerzy Pańkowski. Powitanie skierowane było do: studentów i doktorantów, zwierzchników Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, hierarchów i duchownych z innych Kościołów, w tym Kościoła rzymskokatolickiego, Ich Magnificencji rektorów wyższych uczelni obecnych na uroczystości, bądź ich przedstawicieli, pracowników ChAT i mediów. Jego Magnificencja nie zapomniał o przedstawicielach najwyższych władz państwowych i członkach polskiego parlamentu. Na koniec pozdrowił wszystkich obecnych na uroczystości za pośrednictwem elektronicznych środków przekazu.

Prosząc zebranych o powstanie i cichą modlitwę, arcybiskup Jerzy wspomniał związanych z uczelnią, wieloletniego wykładowcę, profesora prawa Michała Pietrzaka i absolwenta ChAT metropolitę Ługańska Mitrofana Jurczuka, którzy w minionym roku akademickim, zostali powołani do wieczności.

Kolejnym punktem inauguracji było słowo rektora. Jego Magnificencja wiele uwagi poświęcił ubiegłorocznej nowelizacji ustawy o ChAT, podkreślając wyjątkową rolę i charakter uczelni w ramach publicznego szkolnictwa wyższego. Zaakcentował znaczenie zgłębiania teologii tak dawniej jak i współcześnie. Omówił wyzwania przed jakimi staje akademia w rozpoczynającym się roku akademickim. Studentom i pracownikom uczelni życzył Bożego błogosławieństwa.

Immatrykulacji nowoprzyjętych studentów i doktorantów dokonał prorektor ds. kształcenia i nauki prof. dr hab. Tadeusz Jacek Zieliński. Chór uczcił ten akt hymnem Gaude Mater Polonia, a przewodnicząca Samorządu Studenckiego życzyła nowoprzyjętym satysfakcji z wyboru uczelni i realizacji w jej murach wszelkich planów. Zapewniła o gotowości służenia wsparciem, radą i przyjaźnią w ramach akademickiej społeczności.

Centralnym momentem każdej inauguracji jest pierwszy wykład. Wygłosił go prorektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, socjolog edukacji i pedagog prof. dr hab. Zbyszko Melosik. „Pasja i tożsamość naukowca. O władzy i wolności umysłu” choć brzmiały nieco filozoficznie dotyczyły tego z czym studenci i pracownicy uczelni wyższych spotykają się na co dzień. W ostatnich latach postępuje proces oceny działalności naukowej metodami statystycznymi. Uczelnie nie budują społeczności nauki, a oscylują ku „fabrykom publikacji”. Liczą się uzyskiwane punkty, a nie monografie, które nie tylko można przeczytać, ale i wziąć w ręce, przekartkować, poczuć ich zapach. W tworzeniu monografii przejawia się naukowa pasja badacza. To ona buduje jego tożsamość, jego historię od pierwszego przekroczenia progu archiwum czy laboratorium, po kropkę na ostatniej stronie monografii będącej rezultatem procesu badawczego. Nadrzędnym celem nauki jest poszukiwanie prawdy (choć nie wyklucza to jej gospodarczej i ekonomicznej użyteczności). Naukowa pasja łączy się tu z intuicją odkrywcy. Na tym fundamencie wznosi się proces dydaktyczny, bo prawdę szukamy po to, by przekazać ją innym. Siła tego przekazu umocowana jest na wolności (tak wykładowcy, jak i studenta) i miłości (do prawdy i do studenta).

Na zakończenie uroczystości Jego Magnificencja podziękował zebranym za udział w inauguracji, który odbiera jako wyraz szacunku i przyjaźni względem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, a chór studentów odśpiewał Gaudeamus Igitur.