W niedzielę 17 kwietnia, Cerkiew Prawosławna uroczyście świętowała Wejście Chrystusa do Jerozolimy.

W tym dniu nabożeństwom we wrocławskim Soborze Narodzenia Bogurodzicy przewodniczył ordynariusz diecezji Jego Ekscelencja abp Jerzy. W trakcie nabożeństwa zabrzmiały czytania z Listu św. Pawła do Filipian (Flp 4, 4):

“Bracia radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.”

oraz Świętej Ewangelii wg Apostoła i Ewangelisty Jana (J 12, 1 - 18):

“Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: Zostaw ją! Przechowała to, aby /Mnie namaścić/ na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie. Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, Gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa. Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie oraz Król izraelski! A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane: Nie bój się, Córo Syjońska! Oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu. Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy Jezus został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili. Dawał więc świadectwo ten tłum, który był z Nim wówczas, kiedy Łazarza z grobu wywołał i wskrzesił z martwych. Dlatego też tłum wyszedł Mu na spotkanie, ponieważ usłyszał, że ten znak uczynił.”

Po wysłuchaniu czytań ze słowem do wiernych zwrócił się Władyka Jerzy. Kazania będzie można już niebawem wysłuchać klikając TUTAJ. W swojej homilii Jego Ekscelencja podkreślił, że wskrzeszenie Łazarza było niewątpliwie największym z cudów jakie uczynił Jezus na ziemi. Mówiąc zaś o samym święcie wejścia Chrystusa do Jerozolimy Władyka zaznaczył, że większość z ludzi witających Mesjasza palmami, ścieląc swoje ubrania na ziemi i wołając “Hosanna Synowi Dawida” robiło to ponieważ oczekiwali ziemskiego króla, takiego który zapewni im dobrobyt, bogactwo i pomyślność. Właśnie z tego powodu na ikonach widzimy, że Jezus wkraczając do Jerozolimy jest zamyślony lub wręcz smutny, ponieważ zdawał sobie sprawę z fałszywości tych powitań. Jezus nie cieszył się z okrzyków “Hosanna” ponieważ wiedział, że już wkrótce zmienią się one w okrzyk “Ukrzyżuj”.

W przeddzień święta wieczorem Władyka sprawował Całonocne czuwanie w asyście katedralnego duchowieństwa. Podczas polieleju, po przeczytaniu 50 psalmu Jego Ekscelencja, zgodnie z tradycją liturgiczną, dokonał oświęcenia przyniesionych przez wiernych gałązek, symbolizujących palmy rzucane przez ludzi pod nogi nadjeżdżającego Chrystusa.

Po zakończeniu Liturgii Władyka dokonał kolejnego oświęcienia palemek, gałązek i wierzb przyniesionych przez wiernych.