Po raz dwudziesty piąty w dolnej świątyni pw. Męki Pańskiej, warszawskiej katedry metropolitalnej odprawiona została starożytna św. Liturgia apostoła Jakuba. Tradycyjne św. Liturgia celebrowana jest 5 listopada, w dniu pamięci apostoła Jakuba, pierwszego biskupa Jerozolimy. W związku z przypadającą tego dnia sobotą św. Dymitra, kiedy Cerkiew prawosławna wspomina zmarłych dawna Liturgia, wyjątkowo została odsłużona w czwartek, 3 listopada. Świętej Liturgii przewodniczył Jego Ekscelencja arcybiskup Jerzy, rektor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, któremu asystowało duchowieństwo akademickie. Śpiewał chór prowadzony przez prof. Włodzimierza Wołosiuka.

Podczas homilii, wygłoszonej zgodnie zwyczajem przez biskupa siedzącego na katedrze, Jego Ekscelencja arcybiskup Jerzy odniósł się do fragmentu Listu apostoła Jakuba /2,14-28/ traktującego o wierze i wynikającej z niej potrzebie uczynków. Myśli zawarte w powyższym fragmencie listu zostały zestawione z Listem apostoła Pawła do Galacjan /2,15-21/, gdzie człowiek zbawia się dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, nie zaś przestrzeganiu prawa. Mając na uwadze powyższe, Jego Ekscelencja wskazał na brak sprzeczności w dwóch odmiennych podejściach względem wiary i uczynków. Wiara u apostoła Jakuba została przedstawiona jako pewien wrodzony instynkt, skłonność graniczącą z pewnością, że Bóg istnieje. Natomiast apostoł Paweł wskazuje na konieczność wiary aktywnej, kierowanej miłością, realizującej się w konkretnym działaniu.

W odniesieniu do uczynków znanych ze Starego Testamentu jak np. nie dotykaj nieczystego, skutkowały pewnym zadowoleniem wynikającym z zachowania prawa. Inaczej kwestię uczynków widzi ap. Jakub, których źródło upatruje w wierze. „Ten kto wypełnia przykazania nie może czynić źle” – wskazywał arcybiskup Jerzy. W związku z tym, wiara nadaje sens wszystkim uczynkom o czym mówi ap. Jakub. U Apostoła Narodów uczynki są praktycznym wyrazem wiary. „Jestem w stanie pójść na każde upokorzenie, gdy w centrum życia stoi Bóg” – wyliczał hierarcha.

Przytaczając słowa św. Grzegorza Teologa o nie nagłaśnianiu uczynków i konieczności zachowywania w skrytości tego co wartościowe i piękne. Jego Ekscelencja zachęcał do nie wynoszenia dobrych uczynków poza poziom swego serca. Homilię zakończyły życzenia płomiennej wiary w Boga, że wszystko ma źródło w nim i napełnione jest sensem.

Wartym podkreślenia pozostaje fakt, że większość obecnych tego dnia w świątyni przystąpiła do św. Eucharystii.

Liturgia apostoła Jakuba uznawana jest za jedną z najstarszych znanych św. Liturgii. Celebrowana jedynie raz w roku. Tradycja Święta przypisuje się jej autorstwo pierwszemu biskupowi Jerozolimy, świętemu Jakubowi. W jej trakcie odczytywane są trzy fragmenty Pisma Świętego: Starego Testamentu, Ewangelii oraz listu apostolskiego. Wyjątkowa jest także forma przyjmowania przez wiernych św. Eucharystii. W Cerkwi prawosławnej w Polsce, św. Liturgia apostoła Jakuba odprawiana jest wyłącznie w Warszawie i Białymstoku.

Praktyka służenia Liturgii ap. Jakuba w Warszawie pojawiła się pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Jej inicjatorami było środowisko akademickie na czele z błogosławionej pamięci arcybiskupem Jeremiaszem i ks. mitratem prof. Rościsławem Kozłowskim, przy wsparciu: ks. mitrata Jana Sezonowa i śp. archidiakona Włodzimierza Trusiewicza.