Środową Liturgią Uprzednio Poświęconych darów zakończyły się pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia. Codziennym nabożeństwom Jutrzni, Godzin Kanonicznych oraz Wieczerni z Liturgią św. Grzegorza Dialoga przewodniczył Ordynariusz Diecezji Jego Ekscelencja abp Jerzy.

W Wielki Poniedziałek Cerkiew wspomina starotestamentowego Józefa, sprzedanego przez braci w niewolę. Jego niezasłużone cierpienie i późniejsze wywyższenie symbolizują los Jezusa.

Teksty liturgiczne Wielkiego Wtorku podkreślają potrzebę duchowej czujności i doskonałości.

Wielka Środa natomiast przypomina o namaszczeniu Chrystusa, przez pewną grzeszną kobietę wonnym olejkiem. Tego dnia wspomina się również o podjętym przez Judasza zamiarze wydania Chrystusa arcykapłanom. W ten sposób Cerkiew przeciwstawia bezinteresowność i miłość grzesznicy zdradzieckim planom Judasza.

Przez pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia śpiewano hymn „Sie żenich gradiet w połunoszczy” – Oto oblubieniec nadchodzi o północy. Ta charakterystyczna dla „Strastnoj siedmicy” pieśń oparta jest na ewangelicznej przypowieści o dziesięciu pannach, jak i historii o wiernym słudze. Słowa hymnu mówią o tym, że chrześcijanin powinien czuwać, aby zawsze, w każdej chwili swojego życia być gotowym na spotkanie ze swoim Panem i Bogiem.

Na zakończenie środowej Liturgii po raz ostatni w tym roku zabrzmiała Wielkopostna Modlitwa św. Efrema Syryjczyka:

Panie i Władco życia mego! Nie daj mi ducha próżniactwa, zniechęcenia, żądzy władzy i pustosłowia. Za to obdarz mnie, Twego sługę, duchem czystości, skromności, wyrozumiałości i miłości. O, Panie i Królu! Spraw, abym widział moje przewinienia i nie potępiał brata mego. Albowiem Tyś błogosławiony jest na wieki wieków. Amen.