W siódmą niedzielę po Passze w dzień liturgicznej pamięci świętych 318 Ojców Pierwszego Soboru Powszechnego nabożeństwom we wrocławskiej katedrze Narodzenia Bogurodzicy przewodniczył Jego Ekscelencja abp Jerzy.

W trakcie liturgii zabrzmiały słowa Arcykapłańskiej modlitwy Chrystusa z Ewangelii wg św. Jana (J 17, 1-13):

„W owym czasie powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił Ciebie; jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał żywot wieczny tym wszystkim, których mu dałeś. A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś. Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał; a teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał. Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego. Teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, od ciebie pochodzi; albowiem dałem im słowa, które mi dałeś, i oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że mnie posłałeś. Ja za nimi proszę, nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, ponieważ oni są twoi; i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich. I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my. Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo. Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.”

Po wysłuchaniu Ewangelii ze słowem do wiernych zwrócił się Władyka Jerzy. W swojej homilii podkreślił wyjątkowość dzisiejszego czytania - Modlitwy Arcykapłańskiej Chrystusa. Jest to jedyny fragment w Ewangelii gdzie znajdujemy tak obszerny zapis modlitwy Jezusa do Ojca. W swoich słowach Chrystus niejako poucza nas o warunkach prawdziwej jedności, która oparta jest na szczerej, pełnej miłości relacji między ludźmi budowanej poprzez i dzięki Chrystusowi. To właśnie Chrystus jest tym co odróżnia świecki humanizm od prawdziwej miłości chrześcijańskiej. To On jest fundamentem, powodem i źródłem prawdziwej, nieobłudnej i bezinteresownej miłości. Następnie Władyka nawiązał do św. Ojców I Soboru Powszechnego, których liturgiczną pamięć dziś świętowaliśmy. To właśnie oni - tych 318 Ojców, pokazało czym to miłość i jedność powinna być. Powodowani troską i miłością do ludzi przeciwstawili się niszczącej wspólnotę Cerkwi herezji Ariusza, dając wyraz wiary opartej na Ewangelii.

Boską Liturgię, podczas której wierni tradycyjnie tłumnie przystąpili do misterium Ciała i Krwi Chrystusa, modlitewnym śpiewem upiększył chór katedry pod dyr. Piotra Kuropki.