W sobotę 12 sierpnia we wrocławskiej Katedrze Narodzenia Bogurodzicy miały miejsce uroczystości pogrzebowe ks. mitrata Konstantego Marczyka. Boskiej Liturgii w asyście licznie zgromadzonego duchowieństwa i wielu wiernych, przewodniczył Ordynariusz Diecezji abp Jerzy. W przeddzień pogrzebu wieczorem Władyka sprawował panichidę nad ciałem zmarłego, po której duchowni rozpoczęli całonocne czuwanie wraz z czytaniem Ewangelii.

Po zakończeniu Liturgii rozpoczęło się właściwe nabożeństwo pogrzebu (cs. otpiewanije) wg rytu pogrzebu kapłana. Po zakończeniu nabożeństwa ze słowem do wiernych zwrócił się Władyka Jerzy. Jego Ekscelencja podkreślił dobroć jako główną cechę z jaką kojarzył się wszystkim o. Konstanty. Był on człowiekiem niezwykle ciepłym i serdecznym, a jednocześnie pokornym. Mógłbym być jego wnukiem, a on okazywał mi niezwykły szacunek. Nigdy z jego ust nie usłyszałem skargi, żalu czy sprzeciwu - powiedział Władyka. Dalej abp Jerzy wskazywał na wielką determinację zmarłego do służby kapłańskiej. Pomimo sędziwego wieku był bardzo aktywnym kapłanem. Mówiąc o śmierci o. Konstantego Władyka podkreślił, że znoszona z cierpliwością i pokorą choroba pod koniec życia jest swoistym oczyszczeniem z tych grzechów, które ze względu na słabość ludzkiej natury mogły pozostać zapomniane. Całość homilii wraz z nagraniem z pogrzebu zostanie opublikowana wkrótce.

Następnie zgodnie ze zwyczajem wszyscy zebrani począwszy od abp. Jerzego podchodzili do ciała o. Konstantego żegnając się ostatnim pocałunkiem. Następnie bracia kapłani wznieśli trumnę z ciałem zmarłego i procesyjnie okrążyli świątynię.

Trumna z ciałem o. Marczyka spoczęła w mogile w prawosławnej kwaterze cmentarza kiełczewskiego we Wrocławiu.

Ksiądz mitrat Konstanty Marczyk urodził się w 1941 roku w Synkowcach w woj. podlaskim. Po ukończeniu nauki w 1961 roku w Prawosławnym Seminarium Duchownym w Warszawie, 21 września 1962 roku z rąk arcybiskupa wrocławskiego i szczecińskiego Bazylego przyjął święcenia diakońskie. W latach 1962-1973 o. Konstanty służył jako diakon, a potem protodiakon w Katedrze we Wrocławiu. Ponadto od stycznia 1963r. powierzono mu również obowiązki organizowania życia duchowego, nauki religii i opieki nad wiernymi na terenie Dolnego Śląska w miastach Żmigród, Wołów, a następnie w Ząbkowicach Śląskich. Jak mówił ks. Konstanty, to były trudne czasy m.in. zbierania podpisów wiernych w celu otwierania nowych parafii naszej Diecezji w tychże miejscowościach. Jego niełatwym zadaniem było również zdobywanie materiałów budowlanych, pozyskiwanie sponsorów i rąk do pracy, studentów i wszystkich ludzi dobrej woli, nie tylko prawosławnych, przy odbudowie ze zniszczeń wojennych naszej obecnej Katedry we Wrocławiu.

W niedzielę Triumfu Prawosławia 1973r. protodiakon Konstanty otrzymał święcenia prezbiterskie z rąk Metropolity Bazylego w Katedrze w Warszawie, po czym został mianowany wikariuszem w Katedrze we Wrocławiu, a także proboszczem parafii w Starym Wołowie, z równoczesnym obowiązkiem organizowania nabożeństw i posługi duszpasterskiej w Żmigrodzie, gdzie nie było jeszcze cerkwi.

W latach 1993-2005 o. Konstanty pełnił posługę w Diecezji Łódzko-Poznańskiej i został dekretowany przez Jego Ekscelencję Arcybiskupa Szymona proboszczem Katedry oraz dziekanem Okręgu Łódzkiego. To był też trudny okres służby o. Konstantego, ponieważ oprócz pracy duszpasterskiej rozpoczęły się w Łodzi prace remontowe, początkowo Katedry Św. Aleksandra Newskiego, następnie cerkwi Św. Olgi oraz kaplicy i zabytkowych nagrobków na cmentarzu.

Po przeniesieniu do diecezji Wrocławsko-Szczecińskiej w 2005r., ks. mitrat Konstanty został mianowany proboszczem nowej parafii p.w. Św. Piotra Mohyły, utworzonej w 2001r., mieszczącej się w cerkwi Św. Cyryla i Metodego na Piaskach we Wrocławiu, z odprawą w języku ukraińskim. Posługę proboszcza zakończył w 2019r. Następnie, aż do śmierci był wikariuszem katedralnej parafii we Wrocławiu.

Za swą pracę ks. mitrat Konstanty został wielokrotnie nagrodzony przez zwierzchników naszej Cerkwi, jak i przez władze państwowe.

W Cerkwi kolejno został odznaczony godnością protojereja (1976r.), palicą (1979r.), krzyżem z ozdobami (1989r.), mitrą (1999r.) i dwukrotnie orderem Św. Marii Magdaleny II stopnia (2002r., 2012r.).

Z nagród państwowych otrzymał odznaczenie Urzędu Miasta - zasłużony dla województwa wrocławskiego i miasta Wrocławia (1985r.), Złoty Krzyż Zasługi nadany przez Radę Państwa (1988r.) oraz podziękowanie z Wydziału d/s Wyznań Miasta Wrocławia za długoletnią pracę na rzecz Kościoła i Państwa (1993r.).

Wieczna o Tobie pamięć Ojcze Konstanty!