„Narodzenie Twoje, Bogurodzico Dziewico, radość ogłosiło całemu światu, z Ciebie bowiem zajaśniało Słońce sprawiedliwości, Chrystus Bóg nasz, i likwidując klątwę dał błogosławieństwo, i niszcząc śmierć darował życie wieczne” Troparion święta, ton 4

21 września w dzień, gdy Cerkiew uroczyście obchodzi pierwsze z cyklu 12 wielkich świąt, Narodzenie Przenajświętszej Bogurodzicy, katedra wrocławska a wraz z nią cała Diecezja Wrocławsko – Szczecińska obchodziła swoje święto. Nabożeństwom przewodniczył ordynariusz Diecezji Jego Ekscelencja abp Jerzy wraz z Jego Ekscelencją biskupem Supraskim Andrzejem, który zaszczycił Wrocław swoim przybyciem na uroczystości.

W wigilię święta nabożeństwo całonocnego czuwania rozpoczął przybyły z bp Andrzejem o. archimandryta Sergiusz z Ławry Supraskiej. Wieczorna modlitwa zgromadziła wiernych oraz duchowieństwo i była swoistym przygotowaniem do Święta Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy.

Uroczystości świąteczne rozpoczęły się w czwartek wczesnym rankiem od małego oświęcenia wody, którego dokonał dziekan wrocławski ks. mitrat Aleksander Konachowicz. Przed rozpoczęciem Boskiej Liturgii Arcypasterzy w drzwiach świątyni powitały dzieci, prosząc władyków o błogosławieństwo i życząc nieustającej opieki Matki Bożej dla wszystkich wiernych. Następnie chlebem i solą hierarchów powitał starosta wrocławskiej katedry pan Mikołaj Zołotariew, a w świątyni proboszcz katedry ks. mitrat Jerzy Szczur z licznie zgromadzonym duchowieństwem.

Bezpośrednio przed rozpoczęciem Liturgii miało miejsce wyjątkowo uroczyste wydarzenie. Do świątyni procesyjnie wprowadzono ikony trzech wielkich współczesnych świętych - Paisjusza Hagioryty, Jakuba oraz Porfiriusza. Wielkich athoskich starców - Ojców Cerkwi naszych czasów. Drugą ikoną jest kopia cudownej ikony św. Mikołaja z monsateru Burazery ze św. Góry Atos. Ikony uroczyście wnieśli członkowie Bractwa Swiatogorców - Prawosławnych Pielgrzymów Świętej Góry Atos, i spoczęły one na środku świątyni.

Podczas Boskiej Liturgii zabrzmiał fragment z Ewangelii wg Świętego Apostoła i Ewangelisty Łukasza:

„W dalszej ich podróży Chrystus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła. A Pan jej odpowiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba <mało albo> tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona. Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.” (Łk 10, 38-42; 11, 27-28)

Po wysłuchaniu Ewangelii ze słowem do licznie zebranych wiernych zwrócił się bp Andrzej. W swojej homilii zwrócił szczególną uwagę na cudowne narodziny Matki Bożej. Poczęta w niepłodnej rodzinie Maryja była owocem wielkiej wiary, modlitwy i oddania Bogu. Władyka przywołał również inne przykłady z historii biblijnej, gdzie wielcy ludzie rodzili się w podobnych okolicznościach jak np. św. Jan Chrzciciel. Cudowne narodziny Matki Bożej były zwiastunem cudowności Jej życia, którego kulminacją było Wcielenie Chrystusa. Słusznie więc święto Narodzenia Bogurodzicy nazywane jest w tekstach liturgicznych “początkiem naszego zbawienia”.

W trakcie Pieśni Cherubinów miały miejsce święcenia kapłańskie ks. Oleksiia Adamchuka. W przeciwieństwie do święceń diakonatu wokół ołtarza wyświęcanego oprowadza nie diakon, lecz najstarszy prezbiter. Po trzykrotnym okrążeniu prestoła i arcypasterskim błogosławieństwie, władyka udzielił o. Aleksemu święceń kapłańskich, przyzywając Świętego Ducha, poprzez nałożenie rąk. Następnie w królewskich wrotach Jego Ekscelencja nakładał na niego kolejne szaty kapłańskie wygłaszając przy tym aklamację Axios- godzien. Na to wezwanie całe zgromadzenia kapłanów gromkim śpiewem odpowiadało trzykrotnie Axios, następnie cały zebrani w świątyni wierni również trzykrotnie śpiewli Axios, Axios, Axios. Po święceniach nowy kapłan zajmuje pierwsze miejsce wśród duchownych. Po wyświęceniu biskup daje nowemu prezbiterowi cząstkę Ciała Chrystusowego z literami XC ze słowami: “Przyjmij depozyt ten i zachowaj go całym i nienaruszonym do ostatniego twego tchnienia, o który będziesz zapytany w czasie drugiego i strasznego przyjścia Wielkiego Pana Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa”

Podczas Boskiej Liturgii, w trakcie której bardzo wielu wiernych przystąpiło do misterium Eucharystii, śpiewał chór katedry pod dyr. prof. Piotra Kuropki. Na zakończenie nabożeństwa na środku świątyni jeszcze raz wspólnie wychwalano Przenajświętszą Bogurodzicę.

Po nabożeństwie do wszystkich zebranych zwrócił się Władyka Jerzy. Podziękował biskupowi Andrzejowi, wiernym i duchowieństwu za liczne przybycie i wspólną modlitwę oraz chórowi za piękny śpiew. Parafianom katedry, staroście, siestryczestwu, stowarzyszeniu św. Piotra i Pawła, Bractwu Młodzieży Prawosławnej oraz duchowieństwu katedry za przygotowanie święta. Szczególne wyrazy wdzięczności abp Jerzy skierował do Bractwa Swiatogorców. Władyka podziękował w imieniu całej społeczności wiernych Diecezji Wrocławsko-Szczecińskiej za ich wielki dar - ikonę atoskich starców napisaną przez ucznia św. Paisjusza. Ikona ta stanie się duchowym łącznikiem naszej diecezji za Ogrodem Bogurodzicy - jak nazywana jest Republika Mnichów.

Jako ostatni głos zabrał proboszcz o. Jerzy dziękując biskupom za ich modlitwę i arcypasterską służbę dla dobra cerkwi. W szczególności zaś wyraził wdzięczność wiernych katedry, ale i całej diecezji, za poświęcenie i pasterską troskę oraz miłość okazywaną ze strony Władyki.

Całość uroczystości zwieńczyło gromkie Mnohaja Leta dla hierarchów i całego ludu Bożego.

Po zakończeniu nabożeństwa, przy pięknej pogodzie, wszyscy zebrani udali się na świąteczna agapę przygotowaną przez wiernych i duchowieństwo katedry na podwórze przy Cerkwi oraz do domu parafialnego.

Na koniec nabożeństwa ks. Oleksii udzielił swojego pierwszego kapłańskiego błogosławieństwa wszystkim zebranym wiernym.

Poniżej fotoreportaż z uroczystości autorstwa Jana Demczuka