“Dzisiaj radośnie świętujemy, pobożni ludzie, ocienieni Twoim przyjściem, Matko Boga, i patrząc na Twój przeczysty obraz z rozrzewnieniem mówimy: Otocz nas Twoją czcigodną opieką i wybaw nas z wszelkiego zła, prosząc Twego Syna, Chrystusa Boga naszego, o zbawienie dusz naszych.” Toparion święta Opieki Matki Bożej

W sobotę14 października, gdy Cerkiew Prawosławna uroczyście obchodzi święto Opieki Matki Bożej, Boskiej Liturgii we wrocławskiej katedrze przewodniczył ordynariusz diecezji Jego Ekscelencja abp Jerzy. Po wysłuchaniu Ewangelii do licznie zebranych wiernych zwrócił się ks. Aleksander Konachowicz. W swoim słowie podkreślił rolę wstawiennictwa Przenajświętszej Bogurodzicy przed Tronem Najwyższego.

Święto Opieki Matki Bożej ustanowiono na pamiątkę wydarzenia, które miało miejsce w Konstantynopolu, w 910 roku za panowania cesarza Leona VI Filozofa. Stolica Bizancjum była wtedy oblegana przez pogańską armię rusów. Mieszkańcy miasta w obliczu zagrożenia zebrali się w świątyni Blachernach. Modlili się długo i gorliwie, podczas gdy żołnierze odpierali kolejne szturmy barbarzyńców. Wśród wiernych znajdował się również św. Andrzej Jurodiwy, znany w mieście asceta, wraz ze swoim uczniem Epifaniuszem. Po długiej i usilnej modlitwie zobaczyli oni jak nad ołtarzem pojawiła się Przenajświętsza Bogurodzica w towarzystwie wielu świętych i aniołów. Stanęła ona razem z wiernym i tak jak oni uklęknęła przed tronem Bożym. Modliła się o ocalenie miasta i jego mieszkańców, wstawiając się u swojego Syna za przerażonymi ludźmi. Następnie wstała, ponownie wzniosła się pod sklepienie świątyni i na znak swojej opieki, rozpostarła nad wiernymi swój omoforion. Po chwili widzenie zniknęło, modlitwy zakończono na wieść tym, że agresor wycofuje się. Pojawiła się wielka radość i ulga, w sercach ludzi zapanował spokój. Około 939 roku umiera święty Andrzej, a wraz z nim pamięć o tym cudownym wydarzeniu. Święto Opieki Przenajświętszej Bogurodzicy pojawia się dopiero w XII wieku i to nie w Konstantynopolu, a na chrześcijańskiej już Rusi. To właśnie potomkowie pokonanych, zaczęli wspominać i świętować to niezwykłe wydarzenie.

Po zakończeniu nabożeństwa ze słowem do wiernych zwrócił się Władyka Jerzy. Podkreślił nieustającą opiekę Przenajświętszej Bogurodzicy nad wszystkimi wiernymi. Zwrócił uwagę na omoforion (gr. ὠμοφόριον) - liturgiczną szatę biskupią, symbolizującą zbłąkaną owcę, którą dobry pasterz przyniósł na ramionach do domu (Łk. 15 4,7) tj. zbawienie rodzaju ludzkiego przez Jezusa Chrystusa. Sam zaś biskup przyodziany w omoforion przedstawia obraz Dobrego Pasterza. Omoforion wyobraża również dar sprawowania obrzędów liturgicznych. Bez niego biskup, podobnie jak prezbiter bez epitrachelionu, nie może sprawować żadnych czynności liturgicznych. Święto Pokrowa ukazuje nam na Bogurodzicę jako tą, która za wielką świętość swojego życia dostąpiła zaszczytu stania się naszą orędowniczką przed Bogiem. Władyka podkreślił, że jest Ona pomocą i dla zbłąkanych, zagubionych i niezagubionych owiec stada Chrystusowego.