21 stycznia w tegoroczną niedzielę po Święcie Chrztu Pańskiego, Cerkiew prawosławna wspominała również pamięć św. Jerzego Chozewity. Dzień ten jest dniem imienin Jego Ekscelencji Najprzewielebniejszego Jerzego Arcybiskupa Wrocławskiego i Szczecińskiego, Prawosławnego Ordynariusza Wojskowego. Władyka w asyście katedralnego duchowieństwa sprawował niedzielną Boską Liturgię.

W trakcie nabożeństwa zabrzmiało czytanie Świętej Ewangelii wg Świętego Apostoła i Ewangelisty Mateusza (4, 12-17):

“W owym czasie, gdy Jezus usłyszał, że Jana uwięziono, usunął się do Galilei. I opuściwszy Nazaret, przyszedł i zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, na pograniczu krain Zebulona i Naftalego, aby się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Izajasza, mówiącego: Ziemia Zebulona i ziemia Naftalego, wzdłuż drogi morskiej, Zajordanie, Galilea pogan, lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność. Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.”

Po wysłuchaniu Ewangelii ze słowem do licznie zebranych wiernych zwrócił się w j. ukraińskim ks. Artem. Podczas Liturgii tradycyjnie bardzo wielu wiernych przystąpiło do Kielicha Eucharystycznego. W trakcie sobotnich i niedzielnych nabożeństw śpiewał chór katedry pod dyr. Piotra Kuropki.

Po zakończeniu Liturgii proboszcz ks. Jerzy Szczur zwrócił się do Władyki ze słowami pozdrowienia w imieniu duchowieństwa i wiernych wrocławskiej katedry. Kolejno Władyka przyjmował życzenia od przybyłych na nabożeństwo wiernych, w tym Starosty Cerkiewnego oraz przedstawicieli Stowarzyszenia ap. Piotra i Pawła, Siestryczestwa św. Barbary, Bractwa Młodzieży Prawosławnej, Chóru Katedralnego oraz wielu innych osób. Wśród życzeń dominowała wdzięczność Władyce za Jego opiekę nad diecezją, życzenia Bożego błogosławieństwa, zdrowia, wielu sił zarówno duchowych, jak i fizycznych w służbie arcypasterskiej.

Mnohaja i błahaja leta!

Εις Πολλά Έτη Δέσποτα!

JERZY Chozewita, mnich (Prepodobnyj Gieorgij Choziewit), 8/21 stycznia, zm. 625

Pochodził z Cypru. Jeszcze będąc młodzieńcem stracił rodziców. Udał się wówczas w pielgrzymkę do Ziemi Świętej. W Palestynie odwiedził miejsca związane z ziemskim życiem Chrystusa, po czym zdecydował się poświęcić Bogu. Jako nowicjusz zamieszkał w Monasterze Chozewickim, położonym na pustyni między Jerozolimą i Jerycho.

Będąc mnichem Jerzy nieustannie doskonalił swe cnoty duchowe. Nawet dla starszych braci stał się prawdziwym wzorem życia zakonnego. Z czasem wybrano go przełożonym wspólnoty. Zmarł w pierwszej połowie VII w.

Na ikonach święty przedstawiany jest w tradycyjny sposób. Ma dosyć długą, siwą brodę, szaty mnicha wielkiej schimy i złożone na piersi dłonie.

Imię Jerzy pochodzi z języka greckiego i oznacza “rolnik” (gr. georgos).

za: www.cerkiew.pl / opr. Jarosław Charkiewicz