W siódmą niedzielę po Passze w dzień liturgicznej pamięci świętych 318 Ojców Pierwszego Soboru Powszechnego, nabożeństwom we wrocławskiej katedrze Narodzenia Bogurodzicy przewodniczył Jego Ekscelencja abp Jerzy. W czasie Boskiej Liturgii Władyce asystowali ks. mitrat Konstanty Marczyk i o. hieromnich Spirydon.

W trakcie liturgii zabrzmiały słowa Arcykapłańskiej modlitwy Chrystusa z Ewangelii wg. św. Jana:

„W owym czasie powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił Ciebie; jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał żywot wieczny tym wszystkim, których mu dałeś. A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś. Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał; a teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał. Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego. Teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, od ciebie pochodzi; albowiem dałem im słowa, które mi dałeś, i oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że mnie posłałeś. Ja za nimi proszę, nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, ponieważ oni są twoi; i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich. I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my. Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo. Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.” (J 17, 1-13)

Po wysłuchaniu Ewangelii ze słowem do wiernych zwrócił się abp Jerzy. Władyka przypomniał kontekst wypowiedzianych przez Chrystusa słów, noc w ogrodzie Getsemani niedługo przed pojmaniem i ukrzyżowaniem. Abp Jerzy podkreślił jeden wątek pojawiający się w tej modlitwie – prośbę o jedność. To właśnie jedność jest tym, czym powinna się charakteryzować Cerkiew, jedność wiary i miłości. Różnice zdań nie burzą jej, dopóki zachowana jest jedność ducha. Następnie wspominając św. Ojców Pierwszego Soboru Powszechnego Władyka podkreślił destrukcyjną rolę Ariusza i jego poglądów, które tą właśnie jedność burzyły. Ojcowie natomiast pomimo tego, że pochodzili z różnych krajów, kultur i tradycji pokazali jedność ducha i wiary, dzięki czemu zatryumfowała ortodoksja.