W niedzielę o Tomaszu, Antypaschę, Jego Ekscelencja Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński Jerzy przewodniczył Świętej Liturgii we wrocławskiej katedrze. Hierarsze asystowało duchowieństwo parafii katedralnej.

W trakcie nabożeństwa zabrzmiał fragment z Ewangelii wg św. Jana (20, 19-31):

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!» Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.

Po wysłuchaniu fragmentu Świętej Ewangelii homilie wygłosił ks. Igor Habura. Kaznodzieja zauważył nieprawidłowość w nazywaniu apostoła Tomasza niewiernym. Przypomniał również o nieustannej misji apostolskiej, która trwa do dzisiaj. Kontynuując nawiązał do pierwszych apostołów i świadków Chrystusa, chrześcijan którzy głosili Słowo Boże i dawali przykład swoim życiem i postępowaniem. Kończąc, duchowny poprosił o świadectwo naszej wiary i miłości do drugiego człowieka, aby zarówno w łatwych, jak i ciężkich czasach okazywać miłość, wsparcie i naukę Jezusa Chrystusa drugiemu człowiekowi.

Po Świętej Liturgii odsłużone zostało nabożeństwo, podczas którego wznoszone były modlitwy za dusze zmarłych.