W czwartek 8 października Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie, z zachowaniem należytych standardów epidemiologicznych, uroczyście rozpoczęła nowy rok akademicki. Inauguracja zgromadziła znacznie mniej gości niż zwykle. Mniej liczebne były delegacje Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, bratnich uczelni wyższych i władz samorządowych. Niewielu było wykładowców i pracowników administracji uczelni, a spośród studentów i doktorantów przybyły wyłącznie osoby składające ślubowanie. Zadbano, by święto inauguracji dla wszystkich (również dla tych, którzy mogli prześledzić relację na internetowej stronie uczelni) pozostało w pamięci jako dzień radości, wolny od niebezpieczeństwa.

Uroczystość była tym wznioślejsza, że była pierwszą za kadencji nowych władz uczelni, którym przewodzi Jego Magnificencja arcybiskup prof. Jerzy Pańkowski, rektor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (prawosławny ordynariusz Diecezji Wrocławsko-Szczecińskiej i Prawosławny Ordynariusz Wojskowy).

Uczestnicy uroczystości, zachowując bezpieczny dystans, zebrali się w akademickiej auli. O godzinie 12.00 wzniesiono modlitwę za owocny proces dydaktyczny, zdrowie, pomyślność oraz mądrość władz i pracowników uczelni, studentów i doktorantów oraz wszystkich zgromadzonych. Modlitewnie wspomniano wykładowców, absolwentów i przyjaciół Akademii, którzy w minionym roku odeszli z tego świata do Pana. Ozdobą nabożeństwa był śpiew Chóru Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej pod dyrekcją prof. Włodzimierza Wołosiuka. Okolicznościowe kazanie wygłosił prorektor, ks. prof. Bogusław Milerski. Zwrócił w nim uwagę na znaczenie nadziei w życiu współczesnego człowieka. Jej relacje z wiarą i miłością.

O godzinie 13.00 rozpoczęła się inauguracja nowego roku akademickiego. Gości było już nieco więcej (jednak znacznie mniej niż w latach minionych). Obok zwierzchników Kościołów, w tym Jego Eminencji Wielce Błogosławionego Sawy Prawosławnego Metropolity Warszawskiego i całej Polski, przedstawicieli środowiska ekumenicznego (na czele z prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej, biskupem Jerzym Samcem) i rektorów wyższych uczelni uniwersyteckich Warszawy, Białegostoku i Lublina – na czele z prof. dr hab. Michałem Jerzym Zasadą – rektorem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, zastępcą przewodniczącego Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, obok wykładowców i pracowników uczelni, najważniejszymi uczestnikami inauguracji byli przedstawiciele I roku studiów, od których studenckie ślubowanie przyjął prorektor ds. kształcenia i nauki, prof. Tadeusz Zieliński. Zanim to jednak nastąpiło rektor Akademii, Jego Magnificencja arcybiskup prof. Jerzy Pańkowski przywitał gości, wśród nich posłankę na Sejm RP Joannę Fabisiak z parlamentarnej Komisji Edukacji, władze dzielnicowe i samorządowe. Jego Magnificencja przedstawił ponadto nowe władze uczelni oraz złożył im życzenia dobrej i owocnej pracy ku chwale Boga i uczelni. Ustępującym władzom podziękował za ciężką i owocna pracę, której najpiękniejszymi owocami są mocna i zgodna społeczność uczelni oraz jej nowy gmach.

Minutą ciszy i modlitwy uczczono członków i przyjaciół akademickiej rodziny, którzy odeszli do wieczności: biskupa Jana Szarka, biskupa Janusza Narzyńskiego, ks. mitrata Mikołaja Mielniczuka, prof. dr hab. Janusza Maciuszko, ks. Piotra Wowry.

Dalszy przebieg inauguracji nie odbiegał o tradycyjnych dla tego typu uroczystośco. Słowo rektora w dużej mierze poświęcone było refleksji nad aktualną sytuacją w naszym kraju. Hierarcha postawił pytania: Dlaczego spotkała nas epidemia? Co Bóg chce przez nią do nas powiedzieć? Do czego nas wzywa? Ze smutkiem stwierdził, że zbyt często człowiek chce być Bogiem podczas, gdy Bóg zechciał być człowiekiem. Jakże różne są owoce tych dążeń. Człowiek umie coraz więcej, może coraz więcej. Od wieków nie umie jednak jednego: nie potrafi powstrzymywać się od przekraczania granic, których przekroczyć mu niewolno. Coraz częściej staje się zagrożeniem dla samego siebie. Dalej Magnificencja przeszedł do omówienia powołania uczelni. Jej zadaniem jest niwelowanie w/w niebezpieczeństwa i uczenie człowieka podejmowania najwłaściwszych decyzji w najtrudniejszych okolicznościach.

Po immatrykulacji nowych studentów i odśpiewaniu hymnu Gaude Mater Polonia (Raduj się Matko Polsko) Jego Magnificencja oficjalnie ogłosił rozpoczęcie nowego roku akademickiego w Chrześcijańskie Akademii Teologicznej i zaprosił zebranych do wysłuchania pierwszego wykładu.

Ten ostatni przypadł w udziale Jego Ekscelencji arcybiskupowi Grzegorzowi Rysiowi Metropolicie Łódzkiemu (Kościół rzymskokatolicki), a poświęcony był nauczaniu o jedności Kościoła Stanisława ze Skarbimierza. Prelegent przeniósł słuchaczy do XV stulecia kiedy to Kościół rzymskokatolicki podnosił się z Wielkiej Schizmy Zachodniej (Kościół podzielony był pomiędzy dwóch papieży jednocześnie zarządzających wiernymi z Rzymu i Awinion) i zmierzał ku sporom okresu husytyzmu. W 1409 r. w Kaliszu zebrał się synod kościelny na którym ks. Stanisław wygłosił dwa kazania-traktaty. Prezentował w nich jedność jako najwyższy wymiar świętości Kościoła, jego rację stanu. Bez niej Kościół jest jak Łazarz leżący w chorobie i oczekujący na Chrystusa, który go uzdrowi. Sedno ówczesnego podziału upatruje nie w panowaniu i konflikcie dwóch papieży upominających się o pełnię władzy nad Kościołem, a w rozbiciu ciała Kościoła. Ręce nie czują potrzeby jedności z nogami. Prawica sądzi, że da się istnieć bez lewej ręki. Ksiądz Stanisław wzywa do porzucenia pychy, która skłania nas nie do szukania jedności, a sposobów życia w podziale. Na koniec prelegent postawił pytanie: czy sytuacja z XV wiecznej Polski nie przypomina tej w której żyjemy?

Na zakończenie wspólnie odśpiewano akademicki hymn „Gaudeamus Igitur” (Radujmy się więc).

Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie rozpoczęła nowy rok akademicki. Niech będzie to czas pięknego i bezpiecznego zdobywania wiedzy oraz budowania głębokich, chrześcijańskich, międzyludzkich relacji.